*ένα ουφ δηλαδή

ένα τοπίο ατέλειωτο, αχανές
χωρίς όρια εμφανή
μόνο αυτά που μπορεί η δική σου αίσθηση να φτάσει
η αίσθηση που συχνά μπερδεύεις με την αισθητική
και θες να ορίσεις το γεωγραφικό σου χώρο
με λόγο, σκέψη, ιδέα και χρόνο
άκρως προσωπικό
και θες να ορίσεις και το γεωγραφικό χώρο μου
με κάθε δικό σου ιδεατό
ιδανικό
ίδιον ενός εαυτού που δεν έχει ξεπεράσει ποτέ
τα όριά του
και μέσα σε αυτά θέλει να πνίξει το δικό μου σαφές σχήμα
δεν ανήκω σε σέκτα
φίλου, οικείου, ξένου, θεού
κι αν θες
επίτρεψέ μου να βαδίζω στις άκρες μου
ελεύθερος
χωρίς να μου ορίζεις τα βήματά μου
γιατί αν σταματήσω να περπατάω με τα βήματά μου
και δανειστώ τα δικά σου
που είμαι σίγουρος πως ούτε εσύ τα έχεις ποτέ περπατήσει
θα σε εξαφανίσω τόσο
που δε θα φαίνεσαι
στο ορκίζομαι
αφού τόσο δε θες
να μην είμαι εγώ αυτό που εκπροσωπώ
και να γίνω αυτό που εσύ ποτέ δεν εκπροσώπησες
ένα ουφ
δηλαδή