κατεβαίνοντας την Αιόλου και ανηφορίζοντας την Μπενάκη κάθε μέρα συναντάς κάθε λογής εμπειρίες
άγνωστους που σε χαιρετάνε εγκάρδια
γνωστούς που αποφεύγουν να διασταυρώσουν το βλέμμα και γίνονται μαύρα πουλιά
φίλους που τυχαία σε πάνε για καφέ
σκύλους που μοιραία σου γαβγίζουν γιατί παραβιάζεις το ζωτικό τους τετράγωνο
το παλιό Μετρόπολις που ανακαινίστηκε για να αντέξει την εγκατάλειψη
ένα μπαρ-φάντασμα
το νέο-πεϊνιρλάδικο
διάφορα μαγαζιά αγνώστου ταυτότητας
τις 2 γλυκές κυρίες του φωτοτυπάδικου
το μαγαζί με τα πανάκριβα προϊόντα του τόπου μας
με το καλύτερο ψωμί της πόλης μας
γάλα "γαϊδούρας"
το βιβλιοπωλείο της πρωτοπορίας και το ΟΚ-μίνι-μάρκετ
που συχνά μπαίνεις στο πρώτο και δε σου μένουν λεφτά για το δεύτερο
κατουρομυρωδιά και πατημένα σκατά
τον παλιό Λαμπρόπουλο με τις πιο γκροτέσκες βιτρίνες που είδες ποτέ
ένα ξεχασμένο Δημαρχείο στα πέρατα της πλατείας Κοτζιά
τον Αντρέα που τον λένε φτερού να σε φωνάζει γλυκά ή υποτιμητικά "κόρη μου"
κυρίες μαμάδες και κόρες να τρώνε παγωτό μηχανής από τον Κρίνο
την "πάρτε σπίρτα δε βλέπω"
τον πάντα μεθυσμένο και χαρούμενο τραγουδιστή με τα ακουστικά
την κυρία με τις βεντάλιες που σου φωνάζει πόσο σε αγαπάει
την κυρία με τα μαντήλια
εκθέσεις φυτών, βιβλίων, σεκιουριτάδων, τραπεζών και γιάπηδων
βιτρίνες ρετρό
ό,τι πάρεις 1 ευρώ
κουλούρια
λακούβες
τον καλύτερο καφέ της πόλης στο Χάρβεστ
μια Μπιενάλε
πρόχειρα ινσταλέισον
μπαμπάδες με ποδήλατα
τοξικομανείς
το Μαγκαζέ μαζί με τις μνήμες της τελευταίας δεκαετίας
την Αγία Ειρήνη με νιου λουκ
ουρά για φαλάφελ, το νέο πρέπει να φας
ουρά για μάμα-ρου, το παλιό πρέπει να φας
ουρά για σουβλάκι στον Κώστα, το νέο-παλιό πρέπει να φας
μηχανές σε διάφορες αποχρώσεις να τρέχουν ή σταθμευμένες
ένα στάρμπακς που έχει ξεμείνει
το τρενάκι λίγο πιο πέρα
κι έναν Παρθενώνα στο βάθος σαν το καλύτερο πόστερ του κόσμου
από αυτά που δε βγαίνουν σε αντίτυπα
όσα αντίτυπα κι αν έχουν βγει
κάπως έτσι ψαρεύω την τύχη μου καθημερινά
και κάποιος μου είπε ότι στον Κρίνο έχει και την καλύτερη τυρόπιτα με σουσάμι
θα την φάω πριν γίνει πρέπει-να-φας
κλπ
άγνωστους που σε χαιρετάνε εγκάρδια
γνωστούς που αποφεύγουν να διασταυρώσουν το βλέμμα και γίνονται μαύρα πουλιά
φίλους που τυχαία σε πάνε για καφέ
σκύλους που μοιραία σου γαβγίζουν γιατί παραβιάζεις το ζωτικό τους τετράγωνο
το παλιό Μετρόπολις που ανακαινίστηκε για να αντέξει την εγκατάλειψη
ένα μπαρ-φάντασμα
το νέο-πεϊνιρλάδικο
διάφορα μαγαζιά αγνώστου ταυτότητας
τις 2 γλυκές κυρίες του φωτοτυπάδικου
το μαγαζί με τα πανάκριβα προϊόντα του τόπου μας
με το καλύτερο ψωμί της πόλης μας
γάλα "γαϊδούρας"
το βιβλιοπωλείο της πρωτοπορίας και το ΟΚ-μίνι-μάρκετ
που συχνά μπαίνεις στο πρώτο και δε σου μένουν λεφτά για το δεύτερο
κατουρομυρωδιά και πατημένα σκατά
τον παλιό Λαμπρόπουλο με τις πιο γκροτέσκες βιτρίνες που είδες ποτέ
ένα ξεχασμένο Δημαρχείο στα πέρατα της πλατείας Κοτζιά
τον Αντρέα που τον λένε φτερού να σε φωνάζει γλυκά ή υποτιμητικά "κόρη μου"
κυρίες μαμάδες και κόρες να τρώνε παγωτό μηχανής από τον Κρίνο
την "πάρτε σπίρτα δε βλέπω"
τον πάντα μεθυσμένο και χαρούμενο τραγουδιστή με τα ακουστικά
την κυρία με τις βεντάλιες που σου φωνάζει πόσο σε αγαπάει
την κυρία με τα μαντήλια
εκθέσεις φυτών, βιβλίων, σεκιουριτάδων, τραπεζών και γιάπηδων
βιτρίνες ρετρό
ό,τι πάρεις 1 ευρώ
κουλούρια
λακούβες
τον καλύτερο καφέ της πόλης στο Χάρβεστ
μια Μπιενάλε
πρόχειρα ινσταλέισον
μπαμπάδες με ποδήλατα
τοξικομανείς
το Μαγκαζέ μαζί με τις μνήμες της τελευταίας δεκαετίας
την Αγία Ειρήνη με νιου λουκ
ουρά για φαλάφελ, το νέο πρέπει να φας
ουρά για μάμα-ρου, το παλιό πρέπει να φας
ουρά για σουβλάκι στον Κώστα, το νέο-παλιό πρέπει να φας
μηχανές σε διάφορες αποχρώσεις να τρέχουν ή σταθμευμένες
ένα στάρμπακς που έχει ξεμείνει
το τρενάκι λίγο πιο πέρα
κι έναν Παρθενώνα στο βάθος σαν το καλύτερο πόστερ του κόσμου
από αυτά που δε βγαίνουν σε αντίτυπα
όσα αντίτυπα κι αν έχουν βγει
κάπως έτσι ψαρεύω την τύχη μου καθημερινά
και κάποιος μου είπε ότι στον Κρίνο έχει και την καλύτερη τυρόπιτα με σουσάμι
θα την φάω πριν γίνει πρέπει-να-φας
κλπ
