αρχή

Μια πνοή αρκεί,

για αρχή,

και χίλιες ανάσες,

ακολουθούν,

και τόσες,

και άλλες τόσες,

και γίνεται ζωή.

Μια αχτίδα αρκεί,

για αρχή,

και χίλιες ακόμη,

και τόσες,

κι άλλες τόσες,

και γίνεται φως.

Ένα βλέμμα αρκεί,

για αρχή,

και χίλια ακόμη,

και τόσα,

κι άλλα τόσα,

και γίνεται έρωτας.

Μια νότα αρκεί,

για αρχή,

και χίλιες ακόμη,

και τόσες,

κι άλλες τόσες,

και γίνεται τραγούδι.

Μια σκέψη αρκεί,

για αρχή,

και χίλιες ακόμη,

και τόσες,

κι άλλες τόσες,

και γίνεται όνειρο.

Ένα όνειρο αρκεί,

για ζωή,

και φως,

και έρωτα,

και τραγούδι.

ανάγκη

Η πόλη ομορφαίνει,
αν έχεις ανάγκη να την ομορφύνεις,
αν τα μάτια σου έχουν ανάγκη να βλέπουν όμορφα,
αν η ζωή σου έχει ανάγκη να ζει όμορφα,
αν οι άνθρωποί σου έχουν ανάγκη να είναι όμορφοι,
αν ό,τι δημιουργείς έχει ανάγκη να δημιουργείται όμορφα,
αν η ίδια η ψυχή σου έχει ανάγκη να αναπνέει όμορφα,
αν όλα τα άσχημα δεν τα έχεις ανάγκη,
κι αν η ανάγκη σου είναι να χτίζεις στα όμορφα,
αν η ανάγκη σου είναι να μην προσαρμόζεσαι στα άσχημα,
κι όλα θα γίνουν όμορφα
από ανάγκη.

όνειρα

οι σκέψεις που κάνουμε πριν κοιμηθούμε,
για αυτούς που αγαπάμε,
και πώς να το πούμε,
που γίνονται όνειρα,
αφού βυθιστούμε,
σε όσα δε ζήσαμε,
σε όσα θα ζούμε,

μα τι πιο σπουδαίο,
να ξέρεις πως ζεις,
στα όνειρα άλλων,
σαν σκέψη που κάνουν πριν κοιμηθούν,
αφού σ'αγαπούν,
για τώρα,
για πάντα

for N.

παραμύθι

Πόσο όμορφα νιώθεις, 
όταν οι άνθρωποι που αγαπάς,
δημιουργούν το παραμύθι τους,
το ζουν και είναι ευτυχισμένοι...

Πόσο όμορφα νιώθεις,
όταν το μοιράζονται μαζί σου,
κι όταν κάνουν χώρο και για το δικό σου παραμύθι,
κρατώντας πάντα χώρο για το happy,
και αδιαφορώντας για το end.

βρόχος

Κάθεσαι μπροστά στο λάπτοπ,
που ακόμα χρωστάς,
και θα χρωστάς για καιρό ακόμα,
όντας ανίκανος να ξεπληρώσεις μία από τις δεκάδες δόσεις που έβαλες,
έχοντας, μάλλον, χάσει τελείως την μπάλα,
με λογαριασμούς, ανοιχτούς και ποτέ κλειστούς,
και κοιτάς την οθόνη,
πατάς refresh,
ξανά και ξανά,
περιμένεις μια επικοινωνία,
ένα λάικ,
ένα μήνυμα,
ένα πόουκ,
και σκέφτεσαι,
και σταματάς να σκέφτεσαι,
και έρχεται και φεύγει η επιθυμία,
να ψάξεις, να βρεις νέο προορισμό,
τι ζήτηση υπάρχει στις βόρειες χώρες,
τι θέλεις να κάνεις στη ζωή σου αφήνοντας πίσω όσα δεν έκανες,
όσα μισοέκανες,
κι όσα έκανες και σε ξέχασαν ή ξέχασες.

Δεν είσαι σίγουρος αν το μηδέν είναι η λύση,
δεν είσαι σίγουρος τι είναι πιο σκληρό,
το να μη σε περιμένει κανείς
ή το να μη λείψεις σε κανέναν,
και βάζεις να κατεβάσεις το νέο επεισόδιο του Game of Thrones,
να βάλεις να δεις,
μέχρι να σε πάρει ο ύπνος,
τουλάχιστον στο path,
και μέχρι να ξυπνήσεις,
τουλάχιστον στο path,
και να μη μιλήσεις σε άνθρωπο για ώρα,
μέρι να βγεις από το σπίτι,
να πας δουλειά,
πρόβα,
και η άρνηση να επιστρέψεις σπίτι
και να καθήσεις μπροστά στο λάπτοπ,
που ακόμα χρωστάς,
και θα χρωστάς
και μόνη λύση,
το νέο επεισόδιο του Game of Thrones,
που κατέβασες χθες και δεν κατάφερες να δεις,
γιατί σε πήρε ο ύπνος,
και πάλι σκέφτεσαι,
τι νόημα έχει να συνεχίσεις,
αυτό που για καιρό δούλεψες,
προσπάθησες και φαινομενικά βγήκες νικητής,
ποιος είναι ο συμμαχός σου,
και ποιος όχι,
ή αν απλώς εσύ είσαι όντως η γυναίκα της ζωής σου,
κι ο φίλος κι ο εχθρός,
και περιμένεις έναν έρωτα να σε αλλάξει,
να σε πιάσει από το χέρι και να σε τραβήξει ψηλά,
και τότε έρχονται στο μυαλό οι κουβέντες μιας φίλης σου:
"θες έναν έρωτα να σε βγάλει από αυτό που ζεις,
ή μια ασφάλεια να σε βουτήξει στη ρουτίνα;"
και παγώνεις
γιατί δεν ξέρεις τι πραγματικά θες
ή αν θες ένα από αυτά τα δύο
και ξέρεις ότι υπάρχει και ένα τρίτο
που θα το ανακαλύψεις μόλις ο νέος σου κάνει πόουκ,
και αρχίζεις να τραγουδάς,
για να μην ακούς τη σκέψη σου,
μέχρι που ζαλίζεσαι...

είναι και αυτή η σειρά με τα ζόμπι που τη ρούφηξες σε λίγα εικοισιτετράωρα,
κι είδες ανάμεσά τους πολλούς γνωστούς, πρώην φίλους, εραστές
και κυρίως είδες τον εαυτό σου

γιατί όλοι νοσούν
κι όλοι εν δυνάμει είμαστε ζόμπι
άλλοι ρουφάμε αίμα
δικό μας ή των άλλων
άλλοι τρώμε τις σάρκες μας,
ή των άλλων
κι άλλοι απλώς αφήνουμε το βρόχο
να μας σφίγγει το λαιμό
μέχρι να πνίξει
ό,τι οικείο
ό,τι όμορφο
ό,τι αγαπήσαμε
κι εμάς

σκέψεις

Λέξεις,

δικές σου,

δικές μου,

δικές μας,

και ήχοι,

δικοί σου,

δικοί μου,

δικοί μας,

περνούν συχνά,

από τη σκέψη μου,

τις ακούω,

τις θυμάμαι,

τις ξεχνώ,

σκέψεις ίδιες,

με τη σκέψη μου,

η ίδια,

η σκέψη μου,

πώς να αρνηθώ,

τις λέξεις,

πώς να αρνηθώ,

τη σκέψη,

μου,

μας,

πώς να δεχτώ,

να ακούω,

σαν να μην άκουσα.

Παιχνίδι

Παίξε,
Σαν και τότε, 
Που ήσουν παιδί,
Και νιώσε,
Σαν και τότε,
Γεμάτος ζωή,
Ο μόνος στόχος,
Και τότε,
Να έχεις για πάντα,
Ζωή,
Να παίζεις,
Και όχι παιχνίδι,

Να ζεις 

άνθρωποι

Οι άνθρωποι έρχονται κοντά μας,

συχνά,

από αγάπη,

ή από υποχρέωση,

ή από αγάπης υποχρέωση,

και μένουν κοντά μας,

συχνά,

από συνήθεια,

ή από αγάπη,

ή από αγάπης συνήθεια,

ή από ανάγκη,

απλή,

παγερή,

και φεύγουν συχνά,

οι άνθρωποι,

όπως ήρθαν,

ή πιο εύκολα,

ή πιο γρήγορα,

και ξεχνούν,

γιατί ήρθαν,

κι αφήνουν ένα απότύπωμα,

σαν πάνω στην άμμο,

χάμο,

στην ψυχή μας,

αποτύπωμα αγάπης,

ή συνήθειας,

και το αποτύπωμα,

αφήνει ένα κενό,

περιγράφει το κενό,

της λήθης,

αναμνηστικό κι αυτό,

κι η θάλασσα,

το σβήνει,

ή σε πνίγει