*αγκαλίτσας

*και ξέμεινες εσύ
να τραγουδάς

it's a total eclipse of your heart

και το παιδί που είσαι
κανένας ουρανός
κανένα άστρο
κανένας ήλιος δε θα κρύψει

και φόρεσες γυαλάκια προστατευτικά
να μην κάψεις τα ματάκια τα γλυκά
και σύννεφα εφάνηκαν μικρά
και σκέπασαν τα βλέφαρα απαλά

και τότε φύσηξε

σκοτείνιασε η μέρα

σε πέλαγα και σε βουνά

στη γη πέρα ως πέρα

και τα παιχνίδια σου έβγαλες να παίξεις πάλι μόνος
να τραγουδάς να σου μιλάς να μη σε πάρει ο πόνος

και μια φωνούλα μέσα σου για πάντα θα σου λέει
πως της καρδιάς τα βάσανα κανένας δεν τα κλαίει

κι όταν μεγάλος θα γενείς
θα κρύβεσ' απ' τον ήλιο
με κόπερτον θα παστωθείς
να τονε κάνεις φίλο

εχθρός κανείς να μη σε βρει
να μη σε πάρει ο φόβος
στα όνειρα πάνω να πατάς
να σε ζηλεύει ο κόσμος

κι η νύχτα θά 'ρχεται συχνά
στα μαύρα να σε ντύνει
και τη μικρή ψυχούλα σου
σκοτάδι να την πνίγει

κι ένα τραγούδι βάλσαμο
στα χείλη σου θα παίζει
για να ξεχνιέσαι να γελάς
να μη σε νοιάζει γρέζι

κανένα νόημα μικρέ
σε όλα αυτά που γράφω
νεκροταφείο γίναμε
κι είπα να σου φωνάξω

κοίτα μπροστά όσο μπορείς
και πίσω μην κοιτάξεις
μπροστά μονάχα κοίταζε
και πίσω μη σου τάξεις

κι εδώ τελειώνω τώρα γω
το μοιρολόγι τούτο
τράβα ξεκίνα κι έρχομαι
κι αν δε με βρεις, καπούτο